Bu çalışma, laboratuvar hayvanları olarak kullanılan ve 300’ün üzerinde alt soya sahip Brown-Norveç, Lewis, Sprague-Dawley ve Wistar Albino sıçanlarının soyları arasında farklılık olup olmadığını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla her soydan benzer ağırlıkta (ortalama 400 g) ve yaşta 6’şar adet olmak üzere toplam 24 erkek sıçan oluşturuldu. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Deney Hayvanları Birimi’nde yapılan bireysel çalışmalarda kullanılan sıçanlar, araştırmacıların gerekli örnekleri tamamladıktan sonra çalışmaya dahil edildi. Sıçanların derisi çıkarıldıktan sonra kadavralar kaynatıldı ve kaslar kemiklerden ayrıldı. İskelet kemikleri kaslardan temizlendikten sonra kumpas yardımı ile kafatası ölçüleri alındı. Kafatası ve yüz ölçümleri alınarak kraniyofasiyal indeksler (nazal indeks, fasiyal indeks, kafatası indeksi, bazal indeks ve nörokraniyal indeks) hesaplandı. Sonuç olarak, dört farklı sıçanın kafatası üzerinde 27 ölçüm yapılmış ve kraniyofasiyal indeksler hesaplanmış ve soylar arasında kraniyofasiyal indeksler açısından yüksek düzeyde anlamlı farklılıklar bulunmuştur.

This study is conducted to determine whether there was a difference between the lineages of Brown-Norway, Lewis, Sprague-Dawley, and Wistar Albino rats which are used as laboratory animals and have over 300 sub-lineages. For this purpose, a total of 24 male rats composed of 6 each from every lineage possessing similar weight (average 400 g) and age. The rats used in the individual studies in the Experimental Animal Unit, Faculty of Medicine at Dokuz Eylül University were included in the study after the researchers completed the required samples. After removing the skin of rats, the cadavers were boiled, and the muscles were separated from the bones. After clearing the skeletal bones from the muscles, the skull measures were taken with the aid of a caliper. The skull and facial measurements were taken, and craniofacial indices (nasal index, facial index, skull index, basal index, and neurocranial index) were calculated. As a result, 27 measurements were made on the skull of four different rats and craniofacial indices were calculated and, high–level significant differences were found in terms of craniofacial indices among the lineages.

Amaç: Kalça kırıkları nedeniyle bipolar hemiartroplasti (HA) uygulaması sırasında kullanılan farklı cerrahi yöntemlerin postoperatif etkilerini karşılaştırmak.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2016 ve Aralık 2021 tarihleri arasında Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğimize başvuran kalça kırığı nedeniyle Direkt Lateral (DL) yaklaşımla (n: 48) veya Posterolateral (PL) yaklaşımla (n: 103) HA uygulanan 151 hasta (67 erkek, 84 kadın) çalışmaya dahil edildi. Hastaların ameliyat süresi, postoperatif anteroposterior grafide varus-valgus açısı, periprostatik kırık ve dislokasyon varlığı, yara yeri enfeksiyonu, cerrahi alanda hematom, postoperatif 90 günlük mortalitesi ve ilk 3 gün içerisinde mobilize olup olmadığı retrospektif değerlendirildi.

Sonuçlar: DL yaklaşımla tedavi edilen 44 hastada nötral, 4 hastada valgus dizilimi mevcutken, varus dizilimi hiçbir hastada görülmemiştir. PL yaklaşımda ise 79 hastada nötral, 2 hastada valgus ve 22 hastada varus diziliminin olduğu gözlenmiştir. İki yaklaşım arasında hem nötral hem de varus dizilimi ile yerleştirilen protez oranlarında anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği saptanmıştır (p<0,001).

Çıkarımlar: HA uygulaması sırasında kullanılan yaklaşımlar arasında PL yaklaşımın DL yaklaşıma göre daha fazla varus femoral stem dizilim sorunu oluşturduğu görülmüştür. Bu durum femoral çökme riskini arttırmasının yanında daha kötü fonksiyonel sonuçlara sebep olabilir.

Objective: To compare the postoperative effects of different surgical techniques used during bipolar hemiarthroplasty (HA) for hip fractures.

Material and Method: The study included 151 patients (67 males, 84 females) who presented to our Orthopedics and Traumatology Clinic between January 2016 and December 2021 and who underwent HA with a Direct Lateral (DL) approach (n: 48) or Posterolateral (PL) approach (n: 103) for hip fracture female) were included in the study. Patients' postoperative 90-day mortality, wound site infection, bedsore, presence of periprostatic fracture, varus/valgus angle on postoperative anteroposterior (AP) radiograph, operative time, mobilization status within the first 3 days and the number of people during surgery were evaluated retrospectively.

Results: While 44 patients treated with the DL approach had neutral and 4 patients had valgus alignment, none of them had varus alignment. In the PL approach, neutral alignment was observed in 79 patients, valgus alignment in 2 patients, and varus alignment in 22 patients. It was determined that there was a significant difference between the two approaches in the proportions of prostheses placed with both neutral and varus alignment (p<0.001).

Conclusions: Among the approaches used during HA application, it was observed that the PL approach caused more varus femoral stem alignment problems than the DL approach. In addition to increasing the risk of femoral collapse, this may cause worse functional outcomes.